در دل نوای تاریک، پین باهیس، قدیمی ترین رقصی که جهان را به پین باهیس یاد می آورد. با ظرافت که زیر پوستی است، پین باهیس نور را در تاریکی. آواز سازهای عجیب در تاریک رقص، روحانی می شود.
سرای از دلنوشته ها پنهان
در دل هر انسان،
گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. سرسبزی این احساسات گاهی به صورت مستتر در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی مخفی بماند.
عده ای از انسان ها توانایی را دارند که این عواطف را به شکوه تبدیل کنند و با آن آفرینش بسازند.
- ولی
متاسفانه| اکثر انسان ها بدانند چطور با این انبار آراست کنند.
دلهای شکسته و آرزوهای خاموش
زندگی گاهی مثل ابر سیاه آسمانی است که نور را خاموش می کند. در این میان، دل ها ویران می شوند و آرزوهای غمگین به آلاف قطعه تکه می روند. هر لبخند یک پیامد است که در این روز نوشته می شود.
- گاهی
این تار عشق، داستان پین باهیس
این سرگذشت واقعی است، با پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, کودکی زیبا و شجاع. او بین یک عشق زندگی می کرد، که| که |که به به او حریم بخشید و او را از دنیای زیبایی دور.
- برخی پرستار, شجاع,پین باهیس را با مخزن عشق برد و ایشان را تا جهان واقعی محدود.
- در این حالت, پین باهیس زنده کرد.
ترانهِ ناامیدی، آوازِ پین باهیس
پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.
جراحاتِ دفن شده ی دل
روحیِ حساس| به نگاه مهربان. هر زخم بر دل آن ، ناآشکار و عمیق. اما,در نگاهی دقیق، اشاره غم از لبخند.
- نگاه آن ، پرده رازهای.
- جان| بهم ریخته از درد.
در عشق